i S. Maria Anita) do Sanktuarium Matki Bożej na Penha. 

     Jest to pięknie położony, bo na olbrzymiej granitowej skale, kościół Matki Bożej. Jest to Sanktuarium Archdiecezjalne i Bazylika Mniejsza. Historia kościoła sięga wieku XVII, kiedy to właścicielem olbrzymiego gospodarstwa był kapitan Baltazar de Abreu Cardozo. Pewnego dnia postanowił on wdrapać się na skałę, by z góry popatrzeć na swoje włości. U podnóża został zaatakowany przez olbrzymiego jadowitego węża (kobrę). Ogarnięty paniką krzyknął: „Matko Boża, ratuj!” W tym momencie pojawił się jaszczur, który zaatakował kobrę. Oba płazy są śmiertelnymi wrogami.  Baltazar uciekł nie czekając na wynik walki. Uznał pojawienie się jaszczura za odpowiedź Matki Bożej i z wdzięczności na szczycie tej skały (w języku indian „penha” - brzmienie polskie "penia") w 1635 roku zbudował kapliczkę i umieścił piękną figurkę Matki Bożej z Dzieciątkiem. Z czasem coraz więcej ludzi wdrapywało się do kapliczki „na penha”, żeby prosić i dziękować. W początkach XIX wieku pielgrzymowało tam bezdzietne małżeństwo. Kiedy po roku urodził się im syn, szczęśliwa matka poleciła wykonać w skale schody, by ułatwić wejście do kapliczki. Te zostały ukończone w 1819 roku.  W miarę upływu lat kaplica była kilkakrotnie przebudowywana i obecnie jest to niezbyt duży, ale bardzo ładny kościół. W początkach XX wieku został on podniesiony do godności Bazyliki Mniejszej. Była ona kościołem jubileuszowym w 2000 roku i obecnie też nim jest. Niestety, kościół zastałyśmy zamknięty, gdyż osoby opiekujące się nim też brały udział w karnawale. Zastałyśmy tam tylko kilku turystów–pielgrzymów jak my i trzech ochroniarzy. Lepiej nam się więc udała pielgrzymka w styczniu.”